Hegel tarihin evrensel tini yaşatan şey olduğunu düşünüyordu. Tin demek akıl demektir, öyleyse yanılması olanaksızdır ve bu tin kendini devlet adlı kurum biçiminde dışa vurur. Devlet evrensel aklın gerçek dünyadaki karşılığı olarak kabul edilmelidir. Devlet laiktir, ancak laik olması kötü olduğu anlamına gelmez. ''Tarih boyunca çekilen acılar sonucunda sağlanan bu uyum laik devletin, gerçeğin somut karşılığı olarak kabul edilebileceğini gösterir, oysa laik devlet eskiden iyilik yapmaktan aciz kötü bir devlet olarak algılanıyordu. Bu sonuncu aslında uhrevi bir devlet olarak görülüyordu.'' (...)
Hegel, anayasanın akşam oturup sabaha bitirilecek bir iş değil, ''yüzyılların, bir halkın o güne kadar geliştirdiği akılcı düşünce ürünü'' olduğunu yazarken(...)
J.Bronowski - B. Mazlish, Leonardo'dan Hegel'e Batı Düşünce Tarihi, (çev. Elvan Özkavruk Adanır) İstanbul; Say, 2012, s.673
