(...) Korku inanç zorluğunu, inanç ihtiyacını dürtüyor, harekete getiriyor. İlkel insan, her şeyden, her bilmediği şeyden haklı olarak korkar ve her an bir savunmaya, kendi imkanlarını aşan bir savunmaya muhtaçtır. İlkel insan, ihtimal oldukça kısa bir süre içinde, tek geçerli savunmanın tabiatüstü bir kuvvette olduğunu idrak ediyor. Bir noktaya kadar bu kuvvetin tanımlanması pek önemli değil. Önemli olan bu kuvveti fark etmek, bunu benimsemek buna ayinle, duayla, büyüyle, 'tapmak', sığınmak.
Giovanni Scognamillo, Batının İnanç Temelleri, İstanbul; İstanbul; Dergâh, 1976, s.23
